ဆိုလိုခ်င္သည္မွာ

အတိတ္ဆိုတာ .....က်ေနာ႔ရဲ႔ ပင္မေဆာင္
အနာဂတ္ဆိုတာ.... က်ေနာ္႔ ရဲ႔ ေလသာေဆာင္
ပစၥဳပၸန္ဆိုတာ ......က်ေနာ္႔ ရဲ႔ ဧည္႔ခန္း
ျဖစ္ပ်က္ေနသမွ်အားလံုးဟာ......က်ေနာ္႔ ရဲ႔ အသံုးအေဆာင္ေလးေတြ
က်ေနာ္႔ အေတြးေတြက ......က်ေနာ္႔ အေပ်ာ္စီးေနတဲ႔ ကား..

ခုက်ေနာ္ေရးေနတဲ႔ စာေတြက ......က်ေနာ္႔ ၀ိဥာဥ္
က်ေနာ္သံုးေနတဲ႔ ကြန္ျပဴတာက .....က်ေနာ္႔ရဲ႕ စကၠထရီ
က်ေနာ္႔ မ်က္လံုးေတြက...... က်ေနာ႔ ရဲ႕ အၾကံေပးေတြ...
ေနာက္ဆံုးက်ေနာ္႔ နွလံုးသားကေတာ႔ ......က်ေနာ္ပါပ ဲ..
ဘ၀တစ္ခုမွ မညီညာသလို႔
က်ေနာ္ေရးတဲ႔စာေတြလည္း ....ညီညာျခင္း နတၳိနဲ႔
ေန႔ဆိုတဲ႔ အရာကို ......တစ္ေယာက္ျပီးတစ္ေယာက္သတ္ပစ္ျပီး
ညဆိုတဲ႔ အရာေပၚမွာ စခန္းခ်တယ္ ......ဒီလိုျဖတ္သန္းေနခိုက္
က်ေနာ္႔ အိမ္ေလးလည္း ......သာယာခ်င္းစမ္းပါဘိ ..
မိုးေသာက္မွာေတာ႔ အသက္ရွဴသံျပင္းျပင္းနွင္႔
ေန႔သစ္နဲ႔ ..............ဆက္ဆံေနမိတယ္ ...
ဒါေတြ အကုန္လံဳးကို စကားလံဳးတစ္လံုးနဲ႔ ..............ထိန္းကြပ္လိုက္တယ္
အဲ႔ဒါကေတာ႔................ “ဘ၀”တဲ႔ .................။။